Το σχολείο-επιχείρηση και ο ρόλος των διευθυντών

Στην περίοδο που διανύουμε, η κυβερνητική πολιτική θέλει να μας πείσει ότι είναι ντεμοντέ να μιλάμε για σχολεία όπου οι μαθητές θα έχουν όλα τα μαθήματα και όλους τους καθηγητές από το Σεπτέμβριο, για σύγχρονα κτήρια με όλες τις απαραίτητες εγκαταστάσεις, με τις ειδικές δομές και τμήματα που χρειάζεται η εκπαίδευση.

Έτσι, έχουμε συγχωνεύσεις τμημάτων με 27 μαθητές, 15.000 εκπαιδευτικούς λιγότερους φέτος, παρά τα χιλιάδες κενά, ενώ για όλα φταίνε οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, που αρρωσταίνουν και παίρνουν άδειες. Κόντρα στον απεργιακό αγώνα 100.000 και πλέον εκπαιδευτικών, η κυβέρνηση προωθεί τη λογική «μη ζητάς από το κράτος, ζήτα από το γονιό, βρες και κανένα χορηγό», γιατί, τέλος πάντων, δεν χρειάζεται να γίνονται όλα τα μαθήματα σε όλα τα σχολεία, αφού και τα πανεπιστήμια – τα δημόσια, όχι τα ιδιωτικά – είναι «εγκλωβισμός».

Φαίνεται, μάλιστα, ότι κάποιοι διευθυντές κάνουν τα αδύνατα δυνατά όχι μόνο για να υλοποιήσουν αυτή την πολιτική, αλλά και για να ακυρώσουν τον προοδευτικό, παιδαγωγικό ρόλο του εκπαιδευτικού.

Στο 2^ο Γυμνάσιο Αρτέμιδας, ένα σχολείο που αποτελείται εδώ και δεκατρία χρόνια μόνο από κοντέινερ, με αποτέλεσμα το μάθημα να γίνεται σε εξαιρετικά άσχημες συνθήκες (θόρυβος, ζέστη και κρύο, στενότητα χώρου και φασαρία από το προαύλιο), μερίδα καθηγητών πήρε την πρωτοβουλία να ζητήσει από το δήμο και την αντίστοιχη επιτροπή β’ βάθμιας εκπαίδευσης χρηματοδότηση, ώστε να μπουν λαπ τοπ και σταθεροί προτζέκτορες σε όλες τις αίθουσες του σχολείου. Με το σκεπτικό, προφανώς, ότι η λειτουργία σύγχρονων τεχνολογικών μέσων θα συνέβαλλε στην αναβάθμιση του μαθήματος σε ένα σχολείο που δεν διαθέτει ούτε μία ειδική αίθουσα…

Σε δύο συνεδριάσεις συλλόγων, οι συνάδελφοι πρότειναν να επισκεφτεί μια ολιγομελής επιτροπή εκπαιδευτικών και μαθητών τον αρμόδιο αντιδήμαρχο, την Παρασκευή 29/10, και να καταθέσει το αίτημα. Η πρόταση έγινε από όλους αποδεκτή, χωρίς να υπάρξει καμία απολύτως ένσταση, παρούσης και της διευθύντριας του σχολείου.

Πράγματι, στις 29/10 πραγματοποιήθηκε η συνάντηση, όπου ο αντιδήμαρχος δήλωσε, σε μια πρώτη τοποθέτηση, ότι δεν βλέπει το κόστος απαγορευτικό και ότι θα το έθετε στη συνεδρίαση της β’ βάθμιας επιτροπής εκπαίδευσης που θα γινόταν την επόμενη εβδομάδα. Αντί, λοιπόν, μια τέτοια θετική πρωτοβουλία για το καλό των μαθητών να στηριχθεί από τη διευθύντρια, ο αντιδήμαρχος δήλωσε λίγο αργότερα ότι σταματά κάθε διαδικασία, αφού ενημερώθηκε από την ίδια ότι «δεν υπάρχει τέτοιο αίτημα από τους εκπαιδευτικούς και το σχολείο».

Το ζήτημα συζητήθηκε στο σύλλογο διδασκόντων, όπου η διευθύντρια ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρχε ενημέρωση για τα αιτήματα αυτά στο σύλλογο διδασκόντων, πράγμα που φυσικά δεν έγινε δεκτό από τους συναδέλφους, ενώ με επιμονή τόνισε ότι «μηχανήματα στο σχολείο θα έρχονται είτε από τα προγράμματα Erasmus, είτε από χορηγούς». Με λίγα λόγια, ακύρωσε μια φιλότιμη πρωτοβουλία, προκειμένου να υπηρετήσει την πολιτική ότι τίποτα δεν μπορούμε να ζητάμε από την πολιτεία, παρά μόνο να επαιτούμε από αυτούς που για χάρη τους προωθούνται τα κάθε λογής μνημόνια, από αυτούς που λένε ότι η παιδεία, η υγεία, οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, οι προσλήψεις εκπαιδευτικών είναι κόστος που πρέπει να «εξορθολογισθεί», για να διατηρηθούν τα κέρδη των επιχειρήσεων. Δηλαδή, να ανοίξουμε το δρόμο για να γίνουν τα σχολεία μαγαζιά!

Δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη διευθύντρια είχε μια τέτοια στάση. Η ίδια είχε καλέσει σύλλογο διδασκόντων μέσα στις διακοπές του Πάσχα, τον οποίο ανακάλεσε μόνο αφότου έγινε παρέμβαση στην ΕΛΜΕ για το θέμα αυτό. Την προηγούμενη περίοδο, επίσης, παρόλο που η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών του σχολείου είχε καταθέσει δήλωση απεργίας-αποχής ενάντια στο κατηγοριοποιημένο σχολείο, είχε επιδιώξει να υπάρξει σύλλογος διδασκόντων για να νομιμοποιήσει τις ομάδες εργασίας της αξιολόγησης, πράγμα που φυσικά δεν προβλεπόταν. Ενώ είναι πάντα απέναντι σε κάθε διαμαρτυρία και κινητοποίηση των μαθητών που τα αιτήματα τους για ένα καλύτερο σχολείο είναι και δικά μας αιτήματα.

Συνάδελφοι, γνωρίζουμε το ρόλο των στελεχών της εκπαίδευσης, γνωρίζουμε και τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης, που όλο αυτό το διάστημα αναμασά την καραμέλα ότι για τη σχολική αποτυχία η λύση βρίσκεται στην ατομική ευθύνη του εκπαιδευτικού, ότι όλα θα πάνε καλύτερα με «επιμορφώσεις» και κυνήγι μορίων, με την εμπορευματοποίηση και την κατηγοριοποίηση των σχολείων. Οι εκπαιδευτικοί ξέρουμε πού το πάει το υπουργείο, ξέρουμε το ασφυκτικό εργασιακό και μορφωτικό πλαίσιο που θέλουν να φτιάξουν, για ένα σχολείο που θα διαχωρίζει τους μαθητές.

Όλο αυτόν τον καιρό δείξαμε ότι και θέλουμε και μπορούμε να αντιπαλέψουμε αυτή την πολιτική, ότι με τη στάση μας και την ενότητα μας μπορούμε να τα καταφέρουμε να μπλοκάρουμε όλους αυτούς που θέλουν να ξεχάσουμε τη λέξη σύγχρονα δικαιώματα!

Συμμετέχουμε στο κάλεσμα των Σωματείων και των Ομοσπονδιών για τις κινητοποιήσεις στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας στις 4/11. Μαζί με τους εργαζόμενους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, μαζί με τους χιλιάδες γονείς διεκδικούμε τις σύγχρονες ανάγκες μας στη δουλειά και στη ζωή, ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη, ενάντια στην προσπάθεια να μπουν τα σωματεία στο γύψο. Προετοιμαζόμαστε για Πανεργατική Απεργιακή απάντηση.

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 4

ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ στις 7 μ.μ. στο Σύνταγμα!