Ευρωπαϊκές συζητήσεις…

Πριν λίγο καιρό είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω εκ του σύνεγγυς με συναδέλφους εκπαιδευτικούς από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αλλά πολύ με εξόργισαν βρε παιδί μου... Γιατί εκεί που συζητούσαμε για τους μαθητές μας, την πρόοδο τους, τον ρόλο που πρέπει να έχουμε ως παιδαγωγοί, τις βέλτιστες μεθόδους- άκουσα την τρισχαριτωμένη Κροάτισσα συνάδελφο να μιλάει με αποστροφή για αυτό που εμείς ονομάζουμε χαρωπά- χαρωπά αξιολόγηση…

Για στάσου χαμογελαστή και ροδοκόκκινη συναδέλφισσα, τι σε προβληματίζει άραγε; Μήπως είσαι λιγουλακι αρνητική; Μήπως δεν βλέπεις τα καλά της προόδου; Μήπως θες απλά να να τεμπελιάσεις; Χμμμ.. να κρύψεις την έλλειψη προσόντων σου, αυτό δε θες; Κι αυτή η άλλη από τη Σλοβενία. Εξ αρχής μου έμοιαζε λίγο περίεργη για να είμαι ειλικρινής. Συμφωνεί και αυτή!

Τς τς τς... Δουλεύουν λέει όλο το απόγευμα για να συμπληρώνουν φόρμες και κουτάκια. Δεν έχουν χρόνο και κουράγιο για αληθινή προετοιμασία. Γιατί εξάλλου το μάθημα δεν μετράει. Μόνο τα κουτάκια. Οι μαθητές είναι κουτάκια. Είναι μετρήσιμες μονάδες. Και ανάλογα με τα κουτάκια χρηματοδοτείται το σχολείο τους. Ή δεν χρηματοδοτείται..

Και έπειτα λέει περνάνε οι ίδιοι από ένα συμβούλιο που τους προσλαμβάνει. Και περιοδικά πάλι τους κρίνει χρήσιμους και τους κρατάει ή τους στέλνει από εκεί που ήρθαν. School Board το λένε. Ναι τι; Τι σας χαλάει σε αυτό; Αποτελείται από άσχετους; Κάνει κουμάντο ο διευθυντής που σε προσλαμβάνει και σε απολύει όπως ο ίδιος θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό; Και έχει λιγότερα προσόντα από εσάς; Και οι βαθμοί των μαθητών μπαίνουν ανάλογα με το συμφέρον; Αλίμονο έτσι και βάλεις τον βαθμό που πιστεύεις ότι αξίζει κάποιος! Έρχεται ο ισχυρός γονέας και φέρνει τον ισχυρό επιθεωρητή και σε κάνει σε «δύο λεπτά». Ε και σου δίνει και μια ποινή στον μισθό. Ίσως όμως αυτό να σου αξίζει εκπαιδευτικέ...

Στην αρχή ήταν λέει χαρούμενοι γιατί τους άφηναν μέχρι και να εκλέξουν τον δήμιο... ε συγνώμη, συγνώμη, τον διευθυντή τους. Δεν τα περίμεναν αυτά να τους έρθουν. Είναι λέει στα σχολεία τους προσωρινοί για μια ζωή; Ζουν στην ανασφάλεια; Ε και λοιπόν συνάδελφοι; Όλοι προσωρινοί είμαστε σε αυτή τη ζωή εξάλλου.

Μήπως αυτό είναι εις βάρος των μαθητών σας; Οι επιδόσεις των μαθητών επιδεινώνονται σταδιακά; Ίσως για αυτό δεν γίνεται στις χώρες σας εκπαιδευτικός ούτε από ανάγκη.  Ποιος να θέλει να κάνει μια τέτοια δουλειά σε τέτοιες συνθήκες;

Aαα δεν ξέρω τι λέτε συνάδελφοι από τη φωτισμένη Ευρώπη. Εγώ έχω πίστη στις λέξεις πάνω από όλα! Και η λέξη αξιολόγηση είναι καλή λέξη. Προκρίνει τους άξιους και στέλνει στον Καιάδα τους ανάξιους. Εκπαιδευτικούς και μαθητές. Αααα εγώ συνάδελφοι θέλω να τα ζήσω από πρώτο χέρι! Πως θα πιστέψω αν δεν βάλω τα δάχτυλα μου επί τον τύπον των ηλων; Είναι δυνατόν να απορρίψω τον δρόμο τον καλό, τον ευρωπαϊκό; Εξάλλου αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα. Εδώ είμαστε πιο πονηροί από τη φύση μας και τα καταφέρνουμε πάντα. Άντε γιατί πολλά μας είπατε και μάλλον προβοκάτορες θα είστε κι εσείς. Άντε γιατί πολύ ροδοκοκκινους σας βλέπω κι εσάς...

I.Π