Τα μέτρα για το νέο σχολείο εντάσσονται στη συνολική στρατηγική των καπιταλιστών για έξοδο από την κρίση σε βάρος του λαού. Σε περίοδο καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης ξεσπούν όλες οι αντιφάσεις του καπιταλισμού, φαίνονται ξεκάθαρα όλα τα αδιέξοδα του. Για παράδειγμα ενώ υπάρχουν μονοπώλια με τεράστια συσσωρευμένα κεφάλαια η εργατική τάξη και ο λαός υποφέρουν όλες τις συνέπειες με συνολική επιδείνωση των όρων ζωής τους. Αυτό συμβαίνει επειδή κίνητρο της παραγωγής είναι το κέρδος. Για παράδειγμα ποιος θα αρνηθεί ότι στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει η ανάγκη για αντισεισμικές κατοικίες και έργα υποδομής, για φτηνό και ποιοτικό ρουχισμό και υπόδηση, για ασφαλή καράβια που θα εξασφαλίζουν ακτοπλοϊκή σύνδεση με τα νησιά; Κι όμως οι εργολάβοι, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές δε θα βάλουν σε κίνηση την παραγωγή αν δεν βγάλουν το μέγιστο κέρδος. Αυτό εν ολίγοις έρχονται να λύσουν οι αναδιαρθρώσεις, να διαμορφώσουν δηλαδή τη φτηνή εργατική δύναμη που χρειάζονται οι καπιταλιστές για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Πρόκειται για μέτρα δρομολογημένα από χρόνια που επιταχύνονται με αφορμή την κρίση. Η ίδια κατεύθυνση αφορά και την Παιδεία. Ενώ σήμερα είναι ώριμη η ανάγκη για ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο που θα παρέχει ολόπλευρη μόρφωση, ο καπιταλισμός χρειάζεται ένα σχολείο που θα βγάζει φθηνούς εργάτες. το αυτό Γι 'σχολείο πρέπει να δίνει μόνο εκείνες τις «δεξιότητες» που χρειάζονται τα αφεντικά. Επίσης το σχολείο πρέπει να φροντίζει ώστε ο αυριανός εργάτης να είναι υποταγμένος, να μη διεκδικεί, να δέχεται ως ιερό και αιώνιο το "δίκιο" του εκμεταλλευτή του, να μάθει να «σέβεται» τα κέρδη του. Τέλος οι καπιταλιστές προσβλέπουν στην Παιδεία ως ένα χώρο επικερδών «επενδύσεων» για τα κεφάλαια τους. Η βαθύτερη σύνδεση της Παιδείας με τα μονοπώλια είναι αδήριτη ανάγκη του συστήματος από την οποία οι καπιταλιστές προσδοκούν πολλαπλά και μακροπρόθεσμα κέρδη.

Όλη η μεταρρύθμιση σχεδιάζεται και υλοποιείται έτσι ώστε να υπηρετεί αυτό το γενικό άξονα. Στις 31 Μαρτίου το υπουργείο Παιδείας απέστειλε εγκύκλιο στις διευθύνσεις και τους σχολικούς συμβούλους κηρύσσοντας την έναρξη της αξιολόγησης και τα κριτήριά της. Το σχολείο θα αποτελεί πλέον τη «Βασική μονάδα προγραμματισμού και υλοποίησης του εκπαιδευτικού έργου» επιβεβαιώνοντας ότι οι ανατροπές στο σχολείο συνδέονται στενά με την "αποκέντρωση" και την εφαρμογή του "Καλλικράτη". Επιδιώκεται στην πορεία το κράτος να απαλλαγεί πλήρως από την υποχρέωση να παρέχει μόρφωση στους μαθητές και τα πάντα (από τη χρηματοδότηση μέχρι το σχολικό πρόγραμμα και την επιλογή των εκπαιδευτικών) να καθορίζονται από κάθε σχολείο ξεχωριστά σε συνεργασία με τους ντόπιους επιχειρηματίες-«επενδυτές». Αποκαλυπτικά είναι τα κριτήρια της αξιολόγησης όπως περιγράφονται στην εγκύκλιο:

Οικονομικοί πόροι: θετικά θα αξιολογούνται τα σχολεία όπου έχουν κι άλλα έσοδα εκτός από την κρατική χρηματοδότηση. Έτσι τα σχολεία παροτρύνονται να αναζητούν «χορηγούς»-επιχειρηματίες, να παίρνουν κονδύλια από την τοπική διοίκηση (ο Καλλικράτης που λέγαμε ...), ακόμα-ακόμα να ζητάνε τον όβολο κατευθείαν από τους γονείς μέσω των συλλόγων γονέων! Σαν μοχλός εκβιασμού προς αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση πιέζει για τμήματα των 30 μαθητών επειδή δεν δίνει τα απαραίτητα κονδύλια! Τόσο πολύ νοιάζονται για το μαθητή ... Προσανατολίζονται στη δραστική περικοπή του κρατικού χρήματος από τα σχολεία έτσι ώστε αυτά να "αυτοσυντηρούνται" σαν εμπορικές επιχειρήσεις (νοικιάζοντας πχ τις εγκαταστάσεις τους για εκδηλώσεις). Αλλιώς το κόστος θα επωμίζονται οι γονείς βάζοντας από την τσέπη τους ή προσφέροντας «εθελοντική εργασία» στο σχολείο όπως γίνεται στην Ιρλανδία!

Διοίκηση σχολικής μονάδας: Στόχος θα είναι η «Υλοποίηση του προγράμματος χωρίς απώλεια διδακτικών ωρών ». Με άλλα λόγια το υπουργείο ανοίγει "μαύρη λίστα" σχολείων στα οποία εκπαιδευτικοί και μαθητές απεργούν και κινητοποιούνται! Άλλωστε αν έγνοια της κυβέρνησης ήταν να μη χάνονται ώρες από το σχολικό πρόγραμμα θα μπορούσε να φροντίσει να καλύπτονται έγκαιρα τα εκατοντάδες κενά σε εκπαιδευτικούς που υπάρχουν κάθε χρόνο.

Εκπαιδευτικές διαδικασίες και εκπαιδευτικά αποτελέσματα: προτείνεται στα σχολεία να δημιουργήσουν ατομικούς φακέλους μαθητών που θα περιλαμβάνουν τα πάντα. Ακόμα και μια αποτυχία σε ένα γραπτό διαγώνισμα θα το κουβαλά ο μαθητής για όλη τη ζωή του! Με βάση αυτά τα στοιχεία (την απόδοση δηλαδή των μαθητών του), το σχολείο θα κατηγοριοποιείται. Αυτή η πολιτική οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια να διαμορφωθούν σχολεία της «ελίτ» από τη μία και της πλέμπας από την άλλη.

Η αξιολόγηση σε κάθε περίπτωση είναι ο "αγωγός" μέσα από τον οποίο θα περάσουν όλες οι αντιδραστικές αλλαγές στο σχολείο. Η κατηγοριοποίηση των σχολείων, η διαφοροποίηση των σχολικών προγραμμάτων, η αντικατάσταση της γνώσης με δεξιότητες είναι βασικοί στόχοι της αξιολόγησης. Τα σχολεία για να επιβιώσουν και να πάρουν κρατική χρηματοδότηση επαρκή για τη λειτουργία τους θα είναι αναγκασμένα να τις εφαρμόσουν! αυτό όλο Φυσικά απ 'τον καταιγισμό των αναδιαρθρώσεων τα αστικά ΜΜΕ ασχολήθηκαν μόνο με την κατάργηση της βάσης του 10, προσβάλλοντας βάναυσα τη νοημοσύνη των μαθητών και των γονιών. Είναι προκλητική η προπαγάνδα κυβέρνησης-ΜΜΕ αφού το "νέο σχολείο" θα εισάγει το ταξικό κοσκίνισμα από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Εξάλλου, διακηρυγμένος στόχος των αναδιαρθρώσεων είναι περισσότεροι μαθητές να εγκαταλείπουν πρόωρα το "ενιαίο" σχολείο και να στρέφονται στις εφήμερες καταρτίσεις.

Παράλληλα με την αξιολόγηση προωθείται εσπευσμένα και το «πολυνομοσχέδιο» για την Παιδεία. Είναι σαφές πως το «Νέο σχολείο» χρειάζεται αντίστοιχα έναν «νέο εκπαιδευτικό». Με το «πολυνομοσχέδιο» ο απόφοιτος των «καθηγητικών» σχολών θα περνάει έναν πραγματικό Γολγοθά βγαίνοντας από τη σχολή ενώ η πρόσληψη του θα εξαρτάται από την αξιολόγηση που θα του κάνει ο "μέντορας" (!) Του υπουργείου Παιδείας. Σε όλη τη διάρκεια του εργάσιμου βίου του θα επαναξιολογείται διαρκώς με βάση τα κριτήρια που αναφέραμε παραπάνω έτσι ώστε να εφαρμόζει κατά γράμμα τις αναδιαρθρώσεις. Δεν αρκεί πλέον ο εκπαιδευτικός να είναι δάσκαλος, έστω και αν αναπαράγει όλη τη στρέβλωση των αστικών σχολικών βιβλίων. Θα πρέπει να λειτουργεί ως μεσάζοντας με τις επιχειρήσεις, να προσελκύει τους επενδυτές και τις λεγόμενες «καινοτόμες δράσεις» (δηλαδή την «επιχειρηματικότητα»), να ανοίγει την πόρτα της τάξης του σε κάθε καλοθελητή (επιχειρήσεις. ΜΚΟ) που θέλει να γεμίσει με σαπίλα τα μυαλά των μαθητών. Σε τελική ανάλυση να γίνεται ο ίδιος κήρυκας των αντιδραστικών θεωριών του συστήματος, του αντικομμουνισμού και της παραχάραξης της ιστορίας. Χαρακτηριστικό για το χαρακτήρα του "νέου σχολείου" είναι ότι το πολυνομοσχέδιο θεσπίζει τη θέση του "σχολικού μάνατζερ". Πόσο πιο ξεκάθαρα μπορεί να πει η κυβέρνηση ότι θέλει σχολείο-επιχείρηση;

Αυτή τη σαπίλα προσπαθεί η κυβέρνηση να παρουσιάσει ως ρηξικέλευθη και ριζοσπαστική. Στην πραγματικότητα δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εισάγει τις γνωστές συνταγές που εφαρμόζονται σε άλλες χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού. Συνταγές που απέτυχαν παταγωδώς σε ό, τι αφορά το μορφωτικό επίπεδο των μαθητών αλλά γέμισαν με δισεκατομμύρια τα θησαυροφύλακια των πολυεθνικών.

Αυστραλία: Τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση των Εργατικών (το αντίστοιχο ΠΑΣΟΚ δηλαδή ...) προωθεί το "διαφοροποιημένο σχολείο» συνδέοντας την κρατική χρηματοδότηση στις σχολικές μονάδες με την επιτυχία που αυτές θα έχουν σε μια σειρά δείκτες. Προχωράει επίσης η πλήρης παράδοση της Παιδείας στους ιδιώτες πατώντας στα μεγάλα προβλήματα των δημόσιων σχολείων που ωθούν τους γονείς στην ιδιωτική εκπαίδευση. Για παράδειγμα σε κάθε γονέα δίνεται ένα ποσό χρημάτων για το παιδί του το οποίο αυτός μπορεί να διαθέσει όπως νομίζει καλύτερα, εγγράφοντας το και σε ιδιωτικό σχολείο! Έτσι το κράτος χρηματοδοτεί την ... ιδιωτική παιδεία.

ΗΠΑ: Το σύστημα αυτό η κυβέρνηση της Αυστραλίας εμπνεύστηκε από τις ΗΠΑ με μόνη διαφορά ότι εκεί η μεταρρύθμιση ξεκίνησε επί των ημερών του "συντηρητικού" Μπους (και συνεχίζεται στις μέρες μας με τον «προοδευτικό» Ομπάμα) υπό τον τίτλο «κανένα παιδί δεν μένει πίσω» (σ.σ. το ίδιο ακριβώς σύνθημα χρησιμοποιεί και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ!). Η πολιτική αυτή προβλέπει ότι το ύψος της χρηματοδότησης ενός σχολείου εξαρτάται από τα ποσοστά επιτυχίας των μαθητών του σε μια σειρά διαγωνισμάτων που γίνονται από την τρίτη δημοτικού μέχρι την τρίτη λυκείου. Όσα σχολεία παρουσιάζουν χαμηλά ποσοστά επιτυχίας υπόκεινται σε κυρώσεις που περιλαμβάνουν την απόλυση των εκπαιδευτικών, τη μείωση της χρηματοδότησης, μέχρι και το κλείσιμο! Σύμφωνα με ερευνητές η πολιτική αυτή οδήγησε στην υποβάθμιση της σχολικής ύλης αφού τα μαθήματα που δεν συμπεριλαμβάνονται στους διαγωνισμούς πετάχτηκαν εκτός προγράμματος διδασκαλίας, χωρίς να υπολογίζεται η παιδαγωγική τους σημασία. Ουσιαστικά όλο το μάθημα και το σχολικό πρόγραμμα έγινε μια προπόνηση των μαθητών για να επιτύχουν σε αυτές τις εξετάσεις. Επιπλέον οι ανισότητες και ο ταξικοί φραγμοί ανάμεσα στους μαθητές εκτοξεύτηκαν. Οι πιο αδύναμοι μαθητές ενθαρρύνονταν να ... τα παρατήσουν για να μην πέσουν οι επιδόσεις του σχολείου ενώ σε κάποια σχολεία δεν τους επέτρεπαν να εγγραφούν! Σημειώθηκε κύμα φυγής στις 2 τελευταίες τάξεις του λυκείου, διαρροή που προέρχεται από τα εργατικά στρώματα και τα πιο καταπιεσμένα τμήματα του λαού. Τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα είναι θλιβερά: Ένας στους τρεις μαθητές δεν έχει επάρκεια στη χρήση της γλώσσας και των μαθηματικών. Τα ποσοστά αυτά εκτοξεύονται στους μαθητές από τα λαϊκά στρώματα. Επίσης τραγικά παραμένουν τα ποσοστά οπλοφορίας (6,5%), χρήσης και διακίνησης ναρκωτικών μέσα στα σχολεία (25%). Την ίδια στιγμή οι επιχειρήσεις οργιάζουν στα σχολεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σχολείο που συνεργάζεται με την «Κόκα Κόλα-" το οποίο απέβαλε μαθητή του επειδή φορούσε μπλούζα ανταγωνιστικής εταιρείας!