Μια ακόμη σχολική χρονιά οδεύει προς το τέλος της και αφήνει πίσω της τις συνέπειες των γνωστών πλέον χρόνιων προβλημάτων σε όλες τις δημόσιες εκπαιδευτικές δομές, που ασφυκτιούν κάτω από το βάρος της συνεχούς υποχρηματοδότησης.

Οι λαϊκές οικογένειες αντιμετωπίζουν συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης, λόγω των απάνθρωπων αντιλαϊκών μέτρων που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Τη βαρβαρότητα αυτής της πολιτικής τη βιώνουν σε μεγαλύτερη ένταση τα άτομα με αναπηρία, οι μαθητές ΑμΕΑ και οι οικογένειές τους, που θυσιάζονται στον βωμό της εξοικονόμησης πόρων για να εξασφαλιστούν κέρδη και φοροαπαλλαγές για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ειδική Αγωγή - Ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές

Το Ειδικό Σχολείο όσο πάει και υποβαθμίζεται, καθώς το ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό δεν επαρκεί για το μαθητικό δυναμικό του κάθε σχολείου. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί και ειδικό υποστηρικτικό προσωπικό είτε παραμένουν αδιόριστοι είτε μπαινοβγαίνουν στην Ειδική Αγωγή, με ευκαιριακές σχέσεις εργασίας και περιορισμένα δικαιώματα, μέσω κονδυλίων ΕΣΠΑ που κι αυτά φθίνουν. Χρόνια τώρα αναπληρώνουν τους… εαυτούς τους, αφού καλύπτουν πάγια κενά. Έρχονται ανά κύματα μέσα στη σχολική χρονιά ή δεν έρχονται καθόλου. Και όταν έρθουν, δε βρίσκουν κατάλληλους χώρους για να δουλέψουν. Χωρίς τις αναγκαίες υποδομές, σε αίθουσες κλουβιά στοιβάζονται αυτοί και οι μαθητές τους και προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα στην Ανατολική Θεσσαλονίκη το 2^οΕΕΕΕΚ Πυλαίας, όπου εκπαιδευτικοί, μαθητές και φοιτητές σε πρακτική άσκηση συμβιώνουν εδώ και 6 μήνες με τα ποντίκια, σε έναν νοικιασμένο, εντελώς ακατάλληλο χώρο παλιάς βιοτεχνίας, για τον οποίο μάλιστα το μίσθωμα ανέρχεται στις 9000 ευρώ το μήνα(!) και το ΕΕΕΕΚ Θέρμης, όπου με ανάλογο μίσθωμα, ένα ισόγειο κατάστημα με πατάρι και υπόγειο φιλοξενεί μαθητές με κινητικά προβλήματα!

Και αυτά δε γίνονται διόλου τυχαία. Χρόνια τώρα η Ε.Α. υποβαθμίζεται συνειδητά, σπάνια ανοίγει κάποιο ειδικό σχολείο καινούργιο και τα υπάρχοντα υπο-χρηματοδοτούνται. Ο τελικός στόχος, κάτω από το όνομα της δήθεν ένταξης ή συμπερίληψης και για μη διαχωρισμό, τάχα, των μαθητών σε ειδικούς και μη, κατά τις δηλώσεις Φίλη, είναι το πέταγμα των παιδιών με βαριές αναπηρίες στα γενικά σχολεία, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, στα χνάρια της ΕΕ, κάτι που απέτυχε παταγωδώς, όπου εφαρμόστηκε.

Παράλληλη στήριξη και Τμήματα Ένταξης

Απαράδεκτες οι συνθήκες και στην Παράλληλη Στήριξη. Εκατοντάδες αιτήσεις γονέων, που τα παιδιά τους χρήζουν Π.Σ. δεν ικανοποιήθηκαν, διότι δεν έγιναν οι αναγκαίες προσλήψεις και οι ελάχιστοι, σε σχέση με τις αιτήσεις, συμβασιούχοι Π.Σ. που προσλήφθηκαν, έχουν στην ευθύνη τους 2,3,4 παιδιά σε 2,3,4 σχολεία! Μάλιστα από φέτος νομιμοποιείται ο θεσμός της Ιδιωτικής Π.Σ. (ο γονιός πληρώνει για Π.Σ. μέσα στο δημόσιο σχολείο!). Ήδη έχουν αρχίσει στα μέσα δικτύωσης να διαφημίζονται Σχολές και Σεμινάρια Ιδιωτικής Π.Σ.! Επίσης πολλά Τμήματα Ένταξης παρέμειναν κλειστά ή στελεχώθηκαν μετά τα Χριστούγεννα!

Μεταφορά μαθητών

Πολύ μεγάλο και το πρόβλημα της μετακίνησης των μαθητών από και προς τα ειδικά σχολεία., καθώς είναι μαθητές που προέρχονται από διάφορες περιοχές και οι συμβάσεις μεταφοράς ολοκληρώνονται Οκτώβρη ή και Δεκέμβρη, καμιά φορά, και αυτό προβληματίζει επιπρόσθετα τους γονείς.

Νέες Δομές Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.)

Ανησυχητικές οι εξελίξεις και με την κατάθεση του νομοσχεδίου για τις «Δομές Υποστήριξης της Εκπαίδευσης», που προωθεί όλες τις αστικές επιδιώξεις όπως αυτές διατυπώνονται στο 3^ο μνημόνιο και αφορούν στην περικοπή δαπανών, στη εξοικονόμηση πόρων και προσωπικού, στην αξιολόγηση, στην αυτονομία των σχολικών μονάδων και στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας σε όλο το φάσμα της Εκπαίδευσης.

Διαβάζοντας την αιτιολογική έκθεση του Υπουργείου: «Η δεύτερη μεγάλη τομή του παρόντος νομοσχεδίου είναι η ίδρυση των ΚΕΣΥ (Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης) τα οποία διαδέχονται τα υφιστάμενα ΚΕΔΔΥ αλλά με πολύ ευρύτερο ρόλο και αποστολή που δεν περιορίζεται στο πεδίο της Ειδικής Αγωγής , αλλά επεκτείνεται και σε θέματα συμβουλευτικής και επαγγελματικού προσανατολισμού, καθώς και υποστήριξη της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης και προόδου του μαθητικού πληθυσμού» καταλαβαίνουμε ότι συνενώνονται διαφορετικοί μεταξύ τους εκπαιδευτικοί και παιδαγωγικοί τομείς σε μια υπηρεσία , εξυπηρετώντας προφανώς όχι τις ανάγκες των μαθητών, αλλά την εξοικονόμηση πόρων και προσωπικού.

(Φυσικά σε βάρος της Ειδικής Αγωγής, που συνιστά σύνθετη παιδαγωγική παρέμβαση και χρήζει διεπιστημονικής και ταυτόχρονα εξατομικευμένης στήριξης των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και ως εκ τούτου απαιτεί πολλαπλάσια δαπάνη , προτεραιότητα και αναβαθμισμένες υπηρεσίες).

. Μέχρι σήμερα, το ΚΕΔΔΥ, είχε την αποκλειστική αρμοδιότητα να ανιχνεύει τον βαθμό δυσκολίας του παιδιού, να καταρτίζει προσαρμοσμένα, εξατομικευμένα ή ομαδικά προγράμματα ψυχοπαιδαγωγικής και διδακτικής στήριξης και να εισηγείται το κατάλληλο σχολικό πλαίσιο με το κατάλληλο πρόγραμμα Ειδικής Εκπαίδευσης και να ελέγχει την πορεία των μαθητών, σε συνεργασία με τους σχολικούς συμβούλους.

Αντί για όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση μιλάει για «μια προσπάθεια ολιστικής αντιμετώπισης των ψυχοκοινωνικών αναγκών όλων των μαθητών, χωρίς καμιά διάκριση με βάση την ύπαρξη ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών ή αναπηρίας». Δηλαδή «ολιστική» στη θεωρία και «σούπα» στην πράξη.

Αντιτείνουμε ότι αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στη διάκριση του παιδιού, που έχει ειδικές παιδαγωγικές ανάγκες. Αποτελεί μέτρο προόδου της σύγχρονης κοινωνίας να υπάρχει δημόσια και δωρεάν πρώιμη διάγνωση και παρέμβαση από τη στιγμή της γέννησης του παιδιού και σε όλη τη διάρκεια της σχολικής ζωής του.

Διεκδικούμε σε κοινό μέτωπο, εργαζόμενοι στη γενική και την ειδική αγωγή, γονείς και μαθητές:

• Μαζικούς διορισμούς στην ειδική αγωγή (εκπαιδευτικού, ειδικού, βοηθητικού και τεχνικού προσωπικού)

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά. Είναι η ελάχιστη προϋπόθεση, ώστε να μπορεί ο ειδικός εκπαιδευτικός-παιδαγωγός να διαμορφώσει σχέση εμπιστοσύνης με τους μαθητές του.

• Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Ε.Α. για όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, μέσα από τη δομή που το καθένα έχει ανάγκη.

• Γενναία χρηματοδότηση της ΕΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό.

• Καμιά επιχειρηματική δράση στο χώρο της ΕΑ, της πρώιμης διάγνωσης και παρέμβασης και της αποκατάστασης των παιδιών με αναπηρίες.

• Βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής των υπαρχόντων δομών ΕΑ, ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των μαθητών.

• Δημιουργία νέων δημόσιων δομών ΕΑ

• Κατάργηση όλου του αντιεκπαιδευτικού νομοθετικού πλαισίου που διέπει σήμερα την ΕΑ, καθώς και της τροπολογίας που διαιωνίζει την αδιοριστία και τσακίζει τα εργασιακά μας δικαιώματα.